Bakterie wchodzące w skład fizjologicznej flory jelitowej dziecka są najczęstszą przyczyną zakażeń układu moczowego. Szczególnie pałeczka okrężnicy (Eschericha coli), może kolonizować u dzieci już na kilka tygodni przed wystąpieniem objawów zakażenia układu moczowego. Tylko niektóre z nich – najsilniejsze są w stanie przenikać w głąb układu moczowego, powodując zakażenie.
Nie lekceważ tych objawów!
- często zgłasza potrzebę siusiania lub oddaje mocz mimowolnie
- ból podczas siusiania
- dziecko oddaje go często,
- do powyższych – gorączka
Opisane objawy powinny skłonić rodziców do wizyty u lekarza, który po zbadaniu dziecka powinien zlecić badania moczu oraz zalecić stosowne leczenie domowe.
Jak pobrać mocz do badania?
- mocz do badania zawsze powinien być świeżo pobrany i jak najszybciej dostarczony do laboratorium
- jeśli musimy go przechować to tylko w chłodnym miejscu, aby zapobiec namnażaniu się bakterii w cieple
- ważne jest, aby dziecko było umyte przed oddaniem moczu do badania (u dziewczynek – krocze; u chłopców – ujście cewki moczowej na prąciu)
- mocz najlepiej pobierać rano, zanim dziecko zrobi siusiu
Choroby układu moczowego i ich objawy
Zapalenie cewki moczowej
- gdy dziecko odczuwa ból przy oddawaniu moczu
często zgłasza potrzebę siusiania - oddaje mocz mimowolnie
- w badaniu ogólnym moczu mogą występować leukocyty (krwinki białe), a także erytrocyty (krwinki czerwone); w moczu nie stwierdza się wałeczków
- posiew moczu może być ujemny lub miano bakterii jest niższe niż 10 000 komórek/ml moczu
Odmiedniczkowe zapalenie nerek
- gdy dziecko gorączkuje
- skarży się na bóle w okolicy lędźwiowej
- bóle brzucha – wszystkie te objawy mogą wskazywać na odmiedniczkowe zapalenie nerek
- w badaniu ogólnym moczu może pojawić się białko, występują duże ilości leukocytów i erytrocytów, wałeczki oraz liczne bakterie (ich liczebność w posiewie moczu przekracza zwykle 100 000 komórek/ml)
Bardzo ważne jest, aby nie lekceważyć żadnych dolegliwości zgłaszanych przez dzieci lub zaobserwowanych u mniejszych dzieci.
Zawsze zgłaszamy się do lekarza, który zbada dziecko i zleci badania: badanie ogólne i posiew moczu, badania krwi ewentualnie badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej oraz zaleci stosowne leczenie domowe. W uzasadnionych przypadkach konieczne jest leczenie szpitalne, zwłaszcza u niemowląt.