Strona główna Aktualności Biegunka, gorączka, katar, kaszel, przeziębienie u dziecka – co robić?

Biegunka, gorączka, katar, kaszel, przeziębienie u dziecka – co robić?

Jesień w pełnej krasie obdarowuje nas zarówno pięknem kolorów jak i przeróżnymi infekcjami i wirusami. Dzieci żłobkowe, szkolne czy przedszkolne częstują się nimi nawzajem, a przychodnie pękają w szwach. Przy niewielkim katarze czy kaszlu nie musisz od razu biec z dzieckiem do lekarza. Możesz na spokojnie poobserwować pociechę w domu. Najważniejsze jest nie posyłanie do przedszkola przeziębionego dziecka. Jak sobie poradzić z kaszle, katarem, biegunką czy gorączką? Zobacz.

0
Jesienne infekcje. Foto unsplash.pl
Jesienne infekcje. Foto unsplash.pl

Zobaczcie co robić w stanach chorobowych takich jak przeziębienie, katar, kaszel, gorączka czy biegunka. Radzi doktor Marek Pleskot.

Przeziębienie

Przeziębienia, jak wskazuje sama nazwa, często są poprzedzone wyziębieniem, a dokładniej nietolerancją zimna. Wychłodzenie bardzo osłabia, szczególnie i tak słabe z natury dziecko, a na to czyhają wszystkie zarazki z całej okolicy.

Charakterystycznymi objawami są:

  • wodnista wydzielina z nosa,
  • utrudnione oddychanie nosem,
  • kichanie i pokasływanie
  • oraz zmniejszony apetyt

Objawy wirusowego zakażenia u dzieci zaczynają ustępować samoistnie i u większości chorych znikają po około dziesięciu dniach. Mogą jednak trwać dłużej niż u dorosłych, czasami nawet dwa tygodnie. W końcu dziecko zdrowieje.

Podstawą leczenia przeziębienia pozostaje odpowiednie napojenie, oczyszczanie nosa i oskrzeli z zalegających wydzielin i stymulacja jego naturalnych procesów obrony.

Miód z wodą i cytryną - receta na zdrowie. Fot. unsplash.com
Miód z wodą i cytryną – receta na zdrowie. Fot. unsplash.com

Katar

Kataru nie należy lekceważyć, ale nie ma powodu od razu prowadzić dziecko, bez innych niepokojących objawów, do lekarza. Zadbanie o zdrowy klimat oraz skuteczne udrażnianie nosa i zatok są podstawą domowego leczenia.

Jak leczyć katar?

  • Przeziębiony malec powinien wypijać więcej wody, herbatek owocowych oraz chudych rosołków.
  • Bardzo ważne są ciepłe stopy. Stary sposób moczenia nóg w ciepłej wodzie ma sens.
  • W celu złagodzenia objawów chorobowych stosuje się leki o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym (ibuprofen).
  • Nos należy czyścić skutecznie ale delikatnie. Próby mocnego wydmuchiwania przez obrzęknięte przewody nosa prowadzą do wtłaczania wydzieliny w odwrotnym kierunku, tzn.: do zatok oraz uszu.
  • Powszechnie stosowane krople zmniejszające obrzęk śluzówki nosa nie mogą być zakraplane dłużej niż 5 dni.
  • Jako że 90% zakażeń w obrębie nosa i zatok przynosowych to zakażenia wirusowe, antybiotyki nie przynoszą pożądanych rezultatów, a wręcz mogą zaszkodzić pacjentowi.
  • Jednakże jeśli po 5-7 dniach samodzielnego leczenia dolegliwości są nadal odczuwane, a tym bardziej jeśli się nasilają, to niezbędna będzie wizyta u lekarza.
  • Pilnej, wcześniejszej wizyty wymaga choroba przebiegająca z gorączką powyżej 39°C wraz z bólem głowy lub twarzy oraz katarem, nie tylko zielonym, ale i cuchnącym.
  • Podobnie należy zgłosić się do lekarza gdy pojawia się ból ucha. Mogą zaistnieć wskazania do antybiotykoterapii.

Kaszel

Tak, prawdą jest, że kaszlu nie da sie wyleczyć, gdyż jest objawem a nie chorobą. Kaszel jest najczęstszym, hałaśliwym i męczącym objawem choroby dróg oddechowych. Zarazem jest odruchem obronnym umożliwiającym oczyszczenie krtani, tchawicy i oskrzeli z wydzieliny, drobnoustrojów i zanieczyszczeń.

  • Kaszel wilgotny jest “lepszy” gdyż usuwa zalegające wydzieliny. Dlatego nie należy go hamować, wskazane jest wykasływanie w odpowiednim czasie.

Kaszel może być wywoływany przez różnorodne przyczyny, a przez inne może być nasilany. Kaszel jak każdy objaw jest zmienny i ma swoja dynamikę. Należy go obserwować i porównywać dzień do dnia zwracając uwagę na inne niepokojące objawy.

Jak zwalczyć kaszel?

  • oceniamy czy jest to kaszel suchy czy mokry
  • farmaceuta poleci nam odpowiedni syrop dla dziecka
  • dziecko musi dużo pić
  • dbamy, by dziecko nie marzło
  • możemy wychodzić na spacer z dzieckiem

Więcej na temat kaszlu znajdziesz tutaj.

Gorączka – jak sobie z nią radzić?

Wielu błędnie sądzi, że gorączka to niebezpieczna choroba i trzeba ją zawsze zbijać. Zacznijmy od tego, że gorączka nie jest chorobą. Jest zawsze objawem jakiejś choroby. U niemowląt w pierwszych trzech miesiącach życia – bardzo niepokojącym.

Dzieci starsze

  • Jeśli jednak chodzi o dzieci starsze, to nie ma co panikować. Wiele stosunkowo łagodnych chorób wieku dziecięcego przebiega z podwyższoną temperaturą.
  • Dzieci potrafią bardzo wysoko gorączkować (40–41°C) z powodu zakażenia górnych dróg oddechowych albo gorączki trzydniowej.
  • Wysoka temperatura budzi wśród rodziców niepotrzebną grozę, a jest nie tylko objawem choroby, lecz także reakcją obronną organizmu.
  • Nie wykazano jej szkodliwego wpływu – ani na mózg, ani na serce.
  • Z reguły inne objawy mają dla zdrowia dziecka większe znaczenie niż sama gorączka.
  • Z gorączkującym dzieckiem nie wychodzimy na spacery

Jeśli po lekach gorączka ustępuje, a wraz z nią: złe samopoczucie, uczucie rozbicia i zimna, mdłości, dreszcze, ból głowy i mięśni, majaczenia – to choroba nie jest tak groźna, jak wygląda.

  • U dzieci ponad półrocznych zwykle wysokość gorączki i to, jak długo trwa, nie wskazuje na ciężkość choroby. Jeśli jednak utrzymuje się dłużej niż trzy dni, może to budzić podejrzenie groźnych chorób.

38,5°C

  • U przeziębionych dzieci od drugiego roku życia nie zalecam rutynowego zbijania gorączki niższej niż 38,5°C.
  • Z powodu samej gorączki nic złego się dziecku nie stanie.
  • Intensywne obniżanie temperatury nie zmniejsza ryzyka wystąpienia drgawek gorączkowych.
  • Celem leczenia przeciwgorączkowego u dzieci w tym wieku powinno być przede wszystkim poprawienie komfortu pacjenta.
  • Błędem jest podawanie aspiryny dziecku przed ukończeniem dwunastego roku życia.
  • Dla najmłodszych najbezpieczniejszym lekiem jest paracetamol, sprzedawany pod różnymi nazwami handlowymi, w różnych postaciach i stężeniach.
  • Za podstawowy lek przeciwgorączkowy dla dzieci (również niemowląt powyżej trzeciego miesiąca i powyżej 7 kg wagi) uważany jest ibuprofen. Nie stosuje się go w ospie wietrznej i ostrej biegunce.
    Dawkowanie leków oraz więcej treści o gorączce znajdziesz tutaj.

Biegunka

Podstawę leczenia biegunki stanowi nawadnianie, które należy rozpocząć jak najszybciej. Ważne jest zapisywanie ilości przyjętych przez dziecko płynów. Prowadzony bilans płynów wydalonych i przyjętych ułatwi ocenę choroby. Do picia polecany jest niskoosmolarny doustny płyn nawadniający (DPN). W aptekach, bez recepty można nabyć preparat w postaci proszku, który należy rozpuścić w wodzie według dołączonej ulotki. Po rozpuszczeniu uzyskamy płyn zawierającego glukozę i elektrolity w odpowiednim stężeniu o optymalnej osmolarności. Tylko taki płyn potrafi przenikać do komórek jelita i skutecznie nawadniać. Herbatki, kompoty czy też woda „przepływają” przez jelita, zwiększając tylko objętość wydalanych stolców.

Leki podczas biegunki zwykle nie są konieczne. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi, w leczeniu ostrej (utrzymującej się do 14 dni) biegunki u dzieci mogą być stosowane probiotyki – żywe mikroorganizmy, które po wprowadzeniu do jelita wykazują działanie korzystne dla zdrowia. Zakupimy je w aptece bez recepty.

Należy pamiętać, że u dzieci chorych na biegunkę, po wprowadzeniu normalnej diety, przez kilka dni można obserwować częstsze oddawanie stolców, nawet o znacznie luźniejszej konsystencji. Taki stan jest naturalnym etapem przejściowym. Jeśli nie występują wymioty, a dziecko jest w dobrym stanie ogólnym bez objawów odwodnienia – nie ma wskazań do stosowania ograniczeń dietetycznych. Praktyka dowodzi, że lepiej jest tolerowane częstsze podawanie mniejszych porcji. Przydatne są zupy jarzynowe, nieco więcej osolone niż zazwyczaj. W takich zupkach powinno być zdecydowanie więcej marchwi i ziemniaków. Dodatek mięsa i ryżu też nie zaszkodzi. Więcej na temat biegunki tutaj

Chore dziecko może wyjść na spacer

Jeśli dziecko nie ma gorączki, a pogoda jest dobra – nie ma powodu, żeby nie wyszło na spacer. Trzeba tylko odpowiednio je ubrać i zachować rozsądek. Sami się zorientujemy, jak długo ten spacer ma trwać. Należy wystrzegać się „sportów ekstremalnych”, dziecko nie powinno się spocić ani zmarznąć. Na spacer można wychodzić nawet z maleńkim zakatarzonym dzieckiem. Chorobotwórczych zarazków na zewnątrz domu będzie zdecydowanie mniej. Spacer bez wychładzania, zmęczenia i spocenia może poprawić znudzone samopoczucie przeziębionego a chłodne powietrze obkurczy jego śluzówki nosa i maluchowi łatwiej będzie oddychać.

Odpowiedni ubiór

Dobrze jest jak dziecko przebywa na świeżym powietrzu, pamiętajmy o tym, żeby odpowiedno je ubrać. Najbezpieczniej ubrać dziecko na „cebulkę”, warto mieć ze sobą zapasową parę skarpet. Po powrocie do domu dobrze jest wymoczyć stopy przeziębionego dziecka w ciepłej wodzie – to stary i dobry sposób naszych babć, który może zdziałać cuda!

 

Uważasz, że to przydatny tekst? Podaj go dalej 😉

 

 

 

 

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here